پژوهشکده و فرهنگسرای کلبه روستایی راویدسرا

پژوهشکده و فرهنگسرای کلبه روستایی راویدسرا

نوشته های انوش راوید از پژوهشکده و فرهنگسرای کلبه روستایی راویدسرا/ پیگیری مطالب در لینک >>> www.arq.ir
پژوهشکده و فرهنگسرای کلبه روستایی راویدسرا

پژوهشکده و فرهنگسرای کلبه روستایی راویدسرا

نوشته های انوش راوید از پژوهشکده و فرهنگسرای کلبه روستایی راویدسرا/ پیگیری مطالب در لینک >>> www.arq.ir

دموکراسی چند درصدی

دموکراسی چند درصدی

مریم نظری

      دموکراسی، نامی که همه با آن آشناییم. زیباترین مکتب سیاسی جهان که عدالت و آزادی را در ذهن تداعی می کند.  اما...

      زمانی که حکومت بازان و ایده پردازان سیاسی دنیا این مکتب نازنین را طراحی و قانون و قائده هایش را لیست کردند چیز مهمی را از قلم انداختند.  اینکه دموکراسی دزهای مختلفی دارد و در هر کشور میزان و درصدش فرق می کند.  اگر حکومت چی ها برای شفاف سازی از قبل اعلام کنند که کشورشان دموکراسی چند درصدی دارد ریشه بسیاری از توقعات و دخالت های داخلی و دیپلماتی خشکانده می شود.

      در برخی از کشورها این درصد آنچنان ناچیز است که در واقع می توان گفت دموکراسی پوست میشی ست بر تن گرگ دیکتاتوری.

     حکومت مردم بر مردم می تواند عادلانه ترین و مطمئن ترین سبک و سیاق اداره ی یک کشور باشد اما همین عنوان پر طمطراق دهان پر کن تبدیل شده به چوب دو سر طلا،  که هم مورد سوء استفاده برخی زمامداران قرار میگیرد هم سوء استفاده مردم.

      کم ندیده ایم عده ای از دل همین مردم(در کسوت منورالفکرها) که اعمال سلیقه ی شخصی خود و برخی بی بند و باری ها را تعبیر به آزادی می کنند و وکیل مدافع ناخوانده ی ملت می شوند تا حق ضایع شده ی آنها را باز پس گیرند.

      عینک روشنفکری به چشم زده و با دقت جامعه را وارسی می کنند.قوانین و مصوبات را،  عملکرد سازمان ها و جراید، حرف های گفته شده و نگفته ی توی دهان سخنوران را،  همه چیز را خوب وارسی می کنند که اگر به مورد مشکوکی بر خوردند اولین کسی باشند که سینه چاک میکنند و معرکه می گیرند که ای مردم دنیا اینجا دارد به ما ظلم می شود،  آزادی ما خدشه دار شده.

      درد ما همین افراط و تفریط هاست.  اینکه عده ای قانون شکنی و بی بند وباری را به آزادیخواهی تعبیر می کنند و عده ای دیگر می خواند به زور حجاب را به مردم تحمیل کنند.

      تجربه ثابت کرده است در طول تاریخ هیچ حکومتی نتوانسته صد درصد رضایت مردم را جلب کند.  حتا حکومت بی بدیل علی(ع).

      از نظر ایشان،  جامعه‌ به‌ دو گروه‌ اکثریت‌ و اقلیت‌ تقسیم‌ می‌شود.  اکثریت‌ جامعه‌ را مردم‌ عادی‌ اجتماع‌ و به‌ اصطلاح‌ همان‌ توده مردم‌ تشکیل‌ می‌دهند که‌ از امکانات‌ رفاهی‌ و قدرت‌ و منزلت‌ کمتری‌ برخوردارند.  در مقابل‌،  گروه‌ کوچک‌ دیگری‌ هستند که‌ از امکانات‌ مادی‌ فراوانی‌ برخوردارند و به‌ همین‌ دلیل‌ خود را برگزیدگان‌ و خواص‌ جامعه‌ می‌پندارند و برای‌ خود امتیازی‌ بیش‌ از عامه‌ مردم‌ قایلند.

      در چنین جامعه ای به نفع دولت و مردم است که در پی کسب رضایت اکثریت مردم باشند.  اما اغلب همین اقلیت دردناشناس با قدرت و نفوذ خود بر مسند تصمیم گیری برای ملتی می نشینند که با مشکلاتشان بیگانه اند.

      مولا علی(ع) در فرازی از نامه خود به مالک اشتر تاکید می کند که:  "مبادا خود را برای‌ مدت‌ طولانی‌ از ملت‌ و مردم‌ بپوشانی‌،  زیرا اختفای‌ زمامداران‌ و حکمرانان‌ از رعیت‌ و ملت‌،  موجب‌ نوعی‌ فشار و کم‌ اطلاعی‌ از امور حیاتی‌ و اجتماعی‌ مردم‌ می‌شود.  غیاب‌ و دوری‌ مسؤولان‌ از ملت‌ و مردم‌ باعث‌ جدا شدن‌ مسؤولان‌ و مردم‌ از یکدیگر می‌شود."

      مسولانی که از دل اکثریت جامعه بر نخاسته باشند چگونه می توانند حلال مشکلات مردم باشند؟!

      بارها طرح ها و مصوباتی برای رعایت عدالت و تکریم ارباب رجوع در سازمانها و ادارات دولتی ارائه شده که حتا بازرسی و نظارت سازمان برنامه و بودجه و نهادهای مربوطه نتوانسته ضامن اجرای موفقیت آمیز آن شود و رضایت مردم را جلب کند.  چون در این زنجیره ی روابط، از ریز تا درشت،  همه ی حلقه ها  به هم وصل هستند و می توانند به راحتی از سنجش بازرسانی که خود از دل همین توده برآمده اند راه گریزی پیدا کنند.

      اما اگر منتقدان دولت خود مردم باشند و نظر و انتقادهای منصفانه،  دقیق و خیرخواهانه ی آنها (نه اعمال سلیقه های شخصی) در اداره امور ارزش گذاری و اجرا شود، نه تنها باعث دلگرمی و اعتماد ملت می شود بلکه پایه های دوام دولت را نیز محکم تر می کند.

      شاید شما هم داستان نصیحت آتاتورک به رضاشاه را شنیده باشید.

      رضاشاه، در روز 21 خرداد 1313،  در ترکیه با «مصطفی کمال پاشا (کمال آتاتورک)» ملاقات می کند.  در فرصتی بین صحبت‌ها،  آتاتورک یکی از روزنامه‌های محلی را که در دست داشت به نخست‌وزیر وقت که در جلسه شرکت داشت،  می‌دهد و در بارۀ یکی از مطالب آن روزنامه سوال می‌کند.  آن مطلب در روزنامه،  کارمندان یکی از وزارت‌خانه‌ها را متهم به اختلاس و سوء استفاده کرده بود.

      رضاشاه، این صحبت را می‌شنود و از رئیس‌جمهور ترکیه می‌پرسد:  "شما چطور به مطبوعات و جراید اجازه می‌دهید که از طرز کار مامورین دولت انتقاد کنند؟"

      آتاتورک پاسخ میدهد:  "در هر رژیم حکومتی ـ اعم از دموکراسی یا دیکتاتوری، و یا استبدادی، برای زمامداران هیچ نیرویی قادر نخواهد بود که وسائل کنترل و نظارت بر مامورین دولتی را عملی نماید. حتی اگر برای هر یک‌نفر مامور دولت، یک پلیس مخفی گماشته شود، باز هم ممکن است که آن‌دو نفر با یکدیگر تبانی کنند.

      باید به مطبوعات اجازه داد که اعمال و رفتار ماموران را تحتِ کنترل و انتقاد قرار دهند. وقتی‌که در یک رژیم، مطبوعات آزاد باشند و بتوانند آزادنه انتفاد و عملیاتِ ماموران خلاف‌کار را عیب‌جویی نمایند، ماموران خاطی از ترس مطبوعات و رسوا شدن، قادر نخواهند بود که برخلافِ اصول و مقررات اقداماتی بکنند".

      شاید این بهترین راه بازرسی و نظارت بر عملکرد دولت باشد در صورتی که مورد سوء استفاده ی عده ای فرصت طلب (دشمنانی در لباس دوست) قرار نگیرد. و تنها  در راستای خدمت به مردم و حفظ اقتدار و وحدت ملی صورت بگیرد.

      وقتی 19 اردیبهشت امسال یعنی دو شب پیش، انتقاد های شدید مردم در فضای مجازی، فرزاد حسنی را مجبور کرد تا برای دفاع و توجیه عملکرد خودش در برنامه اکسیر، به مردم پاسخ بدهد تازه به قدرت و معنای واقعی دموکراسی پی بردم.

      اگر دولت با چشمان بیدار مردم و با اعتماد به هم، دیده بانی مام وطن را به عهده بگیرند هیچکس خیال خیانت به ملت به سرش نخواهد زد. مریم نظری


کاریکاتور دمکراسی

تصویر کاریکاتور دمکراسی،  عکس شماره 8634 .

مستند های مربوط

مستند های بیشتر را در آپارات وبسایت ارگ ایران ببینید،  لینک آن در ستون کناری

http://arqir.com

 

کلیک کنید:  آزادی و دشمنان آزادی

کلیک کنید:  جلسه بازخوانی تاریخ ایران

کلیک کنید:  ضرب المثل های معروف فارسی

آبی= روشنفکری و فروتنی،  زرد= خرد و هوشیاری، قرمز=  عشق و پایداری،  مشروح اینجا

    توجه 1:  اگر وبسایت ارگ به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید:  انوش راوید،  یا،  فهرست مقالات انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبسایت و عکسها و مطالب را بیابید.  از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبسایت بهره می برم،  همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحالی من است.

   توجه 2:  جهت یافتن مطالب،  یا پاسخ پرسش های خود،  کلمات کلیدی را در جستجو های ستون کناری وبلاگ بنویسید،  و مطالب را مطالعه نمایید،  و در جهت علم مربوطه وبلاگ،  با استراتژی مشخص یاری نمایید.

   توجه 3:  مطالب وبسایت ارگ و وبلاگ گفتمان تاریخ،  توسط ده ها وبلاگ و وبسایت دیگر،  بصورت خودکار و یا دستی کپی پیس می شوند،  از این نظر هیچ مسئله ای نیست،  و باعث خوشحالی من است.  ولی عزیزان توجه داشته باشند،  که حتماً جهت پیگیر و نظر نوشتن درباره مطالب،  به اصل وبلاگ من مراجعه نمایند:  در اینجا  http://arqir.com.

ارگ ایران   http://arqir.com

 

کلیک کنید:  تماس و پرسش و نظر http://arqir.com/101-2